سامان بدری/سایت طرفداری

سرنوشت رضا قوچان نژاد و اشکان دژاگه اگر ایران را انتخاب نمی کردند جائی بود در لیگ های درجه دوی اروپایی با پولی کم، مالیات زیاد و عرقی بیشتر! چیزی مثل بهرنگ صفری در لیگ سوئیس و امین نظری در سوئد، اما بعد از جام جهانی،  لیگ های عربی برای اشکان و رضا سر و دست شکستند. آن ها به توصیه های مردم ایران گوش نکردند که حضورشان در این لیگ ها حرفه ای و متناسب با شان و شخصیت آن ها نیست. بوی دلارهای اعراب آن ها را مست کرد و از یاد برد که دیگر آن ها نماینده خودشان محسوب نمی شوند. فعلا رضا قوچان نژاد قراردادش را فسخ کرده و اشکان دژاگه هم به نظر نمی رسد در این فوتبال نتیجه گرا امیدی داشته باشد.

ممکن است سرنوشت هرکدام از این ها در ایران باشد، جائی در پرسپولیس یا استقلال یا حتی تیم هایی مثل تراکتورسازی یا سپاهان با پول های میلیاردی از جیب خزانه و ذکر خاطرات خواب با پرچم قرمز یا آبی! کم کم جذابیت این بازیکنان از بین می رود و هرچه بیشتر مجبورند خودشان را با شرایط وفق دهند. شاید آن وقت حاج آقا علیپور می تواند به آرزویش برسد و خالکوبی های اشکان دژاگه را پاک شده ببیند.

ما داریم طلبمان را با دورگه ها صاف می کنیم. آن ها به ما کمک کردند به جام جهانی برویم و ما به آن ها کمک کردیم پولدارتر بشوند. هرچند این پولدارتر شدن این ها ممکن است دیگر به درد هیچ کدام نخورد و حتی به پیشرفت فوتبال در این کشور آسیب برساند. شاید در این لحظات که گوچی قراردادش را فسخ کرده امیدوار باشیم که او الگوگیری زندگی خودش را به عقب ببرد، کاش فکر کند که هنوز یک ایرانی مهاجر در اروپا است که باید خودش را اثبات کند.