اخبار تراکتورسازی

اتفاقی که دیروز در فوتبال تبریز رخ داد به همان اندازه ای که عجیب بود حرف و حدیث نیز در دل خود داشت. اخراج یک مربی موفق در شرایطی که تیمش در کورس قهرمانی بسر می برد، در نگاه اول موید این مسئله است که مسایل فنی و فوتبالی در این داستان جایی نداشته است اما از آنجایی که ما می خواهیم از منظر فوتبالی به ماجرا بنگریم اولین سوالی که در ذهن مان نقش می بندد این است که؛ مدیریت باشگاه تراکتورسازی بر اساس کدام داده های فنی به این نتیجه رسیده که با وجود رسول خطیبی تیم محبوب تبریزی به موفقیت نمی رسد؟

مسلما مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی در جایگاهی نیست که چنین تشخیصی دهد و برای رسیدن به چنین نتیجه ای باید از وجود کمیته ای فنی بهره برد که اگر این کمیته با چنین کارکردی وجود خارجی داشت اعضای آن مشخص بودند تا هواداران بیشمار تراکتور بدانند تصمیمات خلق الساعه در باشگاهشان ریشه در کدام تفکرات دارد؟

در فوتبالی که سالانه پول های هنگفتی بابت مربیان درجه دو و سه خارجی حیف و میل می شود کدام اراده باید مانع نابودی سرمایه هایی چون رسول خطیبی شود؟ آیا چنین اراده ای وجود دارد؟

تا کی باید مربیان جوان خود با یک یا دو شکست قربانی کنیم تا جاده برای خارجی ها صاف شود؟ آیا برای چنین تصمیماتی الگوی درستی از فوتبال سطح اول دنیا داریم؟

رسول خطیبی بعنوان یک فرزند از فوتبال تبریز عملکرد قابل دفاعی در تیم محبوب آذری ها داشت و مسلما اگر به چهره های خودی اعتماد شود فوتبال ایران از پوسته کهنه خود خارج شده و نسل تازه مربیان سکان هدایت این کشتی را در دست می گیرند اما در وادی عمل وقتی چنین اقداماتی-تاکید می کنیم غیر فوتبالی- مشاهده می گردد سخت ناامید می شویم؛ نا امید از خروج فوتبال ایران از بحران.

تصمیماتی از این دست تنها به سرعت گرفتن فوتبالی ایران در مسیر سقوط کمک می کند و در کنار آن عرصه جولان دلال ها، فرصت طلب ها و ... را فراخ می کند.

هنوز هواداران تراکتور به طور دقیق نمی داند که مسئولان باشگاه تراکتورسازی برای این تیم چه خوابی دیده اند اما شواهد و قرائن نشان می دهد نقشه های غیر فوتبالی اینان در آینده ضربات سختی بر بدنه تیم محبوب آذربایجان وارد خواهد کرد.

اخبار تراکتورسازی/